Het is de vijfde week. Als ik nu door het park en bos loop, merk je dat er verandering in de lucht zit. De sneeuwklokjes en krokussen laten zich minder uitbundig zien. De korven voor de eenden zijn afgelopen week geplaatst. Even verderop laat de rood paarse holwortel zich zien.
Deze week kun je ze op verschillende plekken bewonderen. Even verderop bij het koetshuis, zie ik een witte staan. Bij de uitgebloeide winterakoniet, het gevlekte longkruid. Het is er overigens nog maar één.
Op de Swarte Singel laat de holwortel zich steeds meer zien.
Als ik op de camping bij de grote beuken kom, volgens een oude kaart het Oosterhof genoemd, zie ik naast de krokussen ook de holwortel bij een grote beuk. Op het oostelijke puntje, is er een mooie doorkijk naar de sneeuwklokjes die er nog zijn.
Vanaf de camping loop ik naar het bos. De verandering is daar ook te zien en te horen.
De overheersende kleuren voor mij zijn hier groen en geel. Ook in het bos zijn de her en daar voorkomende sneeuwklokjes en krokussen uitgebloeid.
Natuurlijk geen stinzenplant, maar ik zie het speenkruid volop in bloei. Ik zie en hoor de koolmees. De gele kornoelje en andere struiken beginnen uit te lopen. En vóór het bos, in het gras, de wilde narcis. Wel een stinzenplant heb ik me laten vertellen.
Gerrit Jeuring