Zoals te verwachten zijn de sneeuwklokjes op een enkele uitzondering na op hun retour en dit geldt ook voor de bonte krokus, hoewel deze laatste haar best doet er nog een fors aantal dagen bij te pakken. Maar wat komt er veel voor terug, de natuur ontwikkelt zich in een rap tempo. We zien een enorme uitbreiding van de gele anemoon, niet te verwarren met het speenkruid. En ook de blauwe anemoon laat zich zien, hoewel niet zo talrijk als de gele anemoon. De naam anemone komt van het Griekse anemos, dat wind betekent. De anemoon is gevoelig voor harde wind, ze laat snel haar kelkbladeren vallen die dan door de wind worden meegevoerd. Anemone was een nimf aan het hof van godin Flora. Floras Zephyr, de god van de wind, werd verliefd op Anemone, waarna ze door de jaloerse godin Flora in een bloem werd veranderd. Zo zie je, jaloezie is van alle tijden.
Nog verrassender is de bloei van het maarts viooltje. Wat een leuk plantje, die ik nog niet eerder in het park heb gezien. Maar hij is er en hoe! Het maarts viooltje werd in de oudheid al gebruikt als medicinaal kruid. Het hele plantje wordt hiervoor gebruikt, het bovengronds kruid en ook de wortels. Het maarts viooltje schijnt onder andere verlichting te geven bij alledaagse luchtwegproblemen zoals hoest, griep en verkoudheid. Laten wij er in het park voorlopig maar van genieten.
En ook de tweekoppige narcis is er weer; geweldig om te zien, ook al is het geen stinzenplant. Hieronder de foto die ik u niet wil onthouden.
Verder in het park vrijwel overal de bladeren van de bostulp, waarvan een groot aantal z’n knoppen laat zien. Vorige week meldde ik de eerste knoppen van deze prachtige tulp. Wanneer de temperatuur zo blijft zoals nu, kunnen we medio deze week al genieten van de bloei van deze plant.
En dan een uitstapje naar het bos.
In de eerste takkenril zien we – wel goed kijken – de eerste sneeuwroem, zowel de blauwe als de witte. Afgelopen jaar ontdekten we, omdat de bloei van de 5000 geplante bollen uitbleef, dat er een groot aantal bollen waren leeggegeten, naar alle waarschijnlijkheid door muizen. Toch zien we voldoende blaadjes van de sneeuwroem en inmiddels ook een aantal bloemetjes. Helaas zijn een aantal van de blaadjes aangevreten, wie o wie is hiervoor verantwoordelijk? De tijd zal het leren.
En als laatste, en dat wil ik u niet onthouden, een foto van het lenteklokje. Deze keer met minder moeite genomen dan de vorige keer (er was vrijwel geen wind). Dit is een mooie afsluiting van deze week.
Anneke Kuiper